Diogenes X 2 - pisu1

-Higuina ematen didate ikusten ditudan guztietan. Noiz hil behar dira bi agure hauek? Jainkoak eraman ditzala behingoz eta xaboiaz garbi ditzala haien bekatu guztiak!- "Zure ahoa garbitu beharko luke lehenik eta behin" pentsatzen dut bitartean...

Auzokidea berriz ere kexu da. Oraingoan salaketa ere jarri du. Bigarren solairuan bizi diren bi anai zaharrek ez diote lorik egiten uzten antza denez. Harrigarria benetan, bera bosgarren pisuan bizi delako eta ni hirugarrenean, eta inoiz txintik ere entzun ez dudalako. Baina hori kexuetariko bat baino ez da, asko du aurpegiratzeko eta.
Zahartzaroa derrigorrez zaila izan behar dela uste izan dut beti eta are gehiago bakarrik zahartu beharra. Hori gertatu zaie agure biei. Bizikleta zaharrak hartuta egun guztia ematen dute etxetik kanpo, bitartean tarte bat egin eta herriko zakarrontzietatik zehar egiten dute osteratxoa zer edo zer topatu nahian. Badakit ez dela bizimodu arrunta, zahartzaroak ez duela honelako jokamolderik inplikatzen, baina osasuntsu eta pozik bizi direla dirudi eta ez al da hori garrantzitsuena?
Etxebizitza, lokal eta diru asko dutela esaten dute mihi gaiztoek. Lokal horietako bat ezagutzen dut nik, behintzat non dagoen badakit. Gaztea nintzenean lagunekin hurbiltzen ginen bertara eta leihoetan ibiltzen ginen ikusmiran. Barre egiten genuen, emakume biluzien horma-irudiez beterik baitzegoen lokala. Gaur egun telebista digitala lortu dute agure gordinek, antena balkoian zintzilik dutelako dakit. Aurrerapen puntu minimo bat haien bizitza miserablerako.

Diogenes de Sinope filosofoak eramandako bizitza doiaren eraginez bataiatu zuten hauen gaitza 1975.urtean. Aipatutako filosofoa Platonen garaikidea izan zen eta honela mintzo zen Diogenesetaz << Zoraturiko Sokrates bat>>. Soilik ezinbesteko ondasunak onartzen zituen eta beste guztiaz desegin egiten zen. Dirua ukatuz bizimodu guztiz umila eraman zuen, borondatezko ukoa eginez edonolako erosotasunari.
Gaur egun diogenesen sindromea pairatzen duten kaltetuak bakarrik bizi diren adineko jendea izan ohi da. Sozialki isolatzea, etxean giltzaperatzea eta garbitasun eza dira sintoma nagusiak. Gaitz hau jasaten dutenek zabor kopuru ikaragarriak pilatzen dituzte etxean eta askotan haiek jakin gabe diru metaketa izugarriak ere.

Eta nire logelako garbiketa lanetan ari naizela nik ere Diogenesen gaitza pairatzen dudan galdetzen diot nire buruari. Izan ere niri idoloen txikle murtxikatuak ere maitasunez gordetzeko gai izango nintzateke. Nondik datorkigu objektuekiko atxikipen hori? Oharkabeko fetitxismoan oinarrituta bizi ahal gara?